Aude Darche

Homepage

Aude
Diest, ° June 22 2012 *
53.5 cm - 1.7552 ft
3.680 kg - 8.1130 lb
Liezl
Benjamin

My godmother & sister
Mijn meter en zus
Ma marraine et soeur
LIEZL

My godfather & brother
Mijn peter en broer
Mon parrain et frère
BENJAMIN
 
Announcement*geboortekaart*faire-part Aude
 
Friday, June 22nd, 2012
Vrijdag 22 juni 2012
Vendredi 22 juin 2012

Hello world, my name is Aude and I am the little sister of Lore*
A new pregnancy after what happened to my sister wasn't that easy for Mum and Dad.
Yes of course it was happiness, but happiness tinged with bitterness.
Dealing with all those mixed emotions was not that simple for them, but they succeded in !
I gave them the needed power to smile again, to organize their lives positively and to make plans for the future again.
But you see, the 21 of june 2012, it was the last day that Mum has felt movements in her tummy...
Very anxious, they asked for an scan and there, it sounds clear that my heart wasn't beating anymore.
Their world was collapsing for the second time, but what has happened ?
During the pregnancy, with all my movments, I made a knot in my ombilical cord, and as I grew up, the knot became more and more tight until the day that it blocked, and that and that my brain got no more oxygen.
This happened on June 21st, my dad's birthday.
How is this possible ? Why again ? No one can give an answer but I am sure of this, They adore me and I will wait for them, and then we will be all together happy for eternity xxxooo

 


Hallo allemaal. Ik ben Aude, de kleine zus van Lore*.
Een zwangerschap na wat er met mijn zus gebeurd is was niet gemakkelijk voor Mama en Papa.
Natuurlijk was het geluk, maar wel met veel gemengde gevoelens en droevige herinneringen.
Al die gevoelens onder controle houden en de juiste middenweg vinden is echt niet evident geweest, maar Mama en Papa zijn daarin geslaagd. Ik heb hen de kracht gegeven om terug te durven lachen, om positief te denken en opnieuw plannen voor de toekomst te durven maken.
Maar kijk, de 21ste juni, Papa's verjaardag, is de laatste dag dat Mama bewegingen heeft gevoeld in haar buik.
Ongerust, zijn ze een echo gaan laten maken en daar was geen hartslag meer te horen of zien.
Hun wereld stortte opnieuw in en ze blijven achter met de zelfde vragen : waarom en hoe is dat gebeurd?
Tijdens de zwangerschap, met veel te bewegen heb ik zeker een knoop gemaakt in mijn navelstreng en met steeds groter en groter te worden is die knoop meer en meer vast geworden, zo vast dat er op een gegeven moment geen zuurstof meer door kon. Zo ben ik gestorven op minder dan twee weken van de dag dat de droom van Mama en Papa werkelijkheid zou worden.
Hoe is het toch mogelijk, waarom moeten zij zoiets een tweede keer meemaken,... niemand zal daarop ooit een antwoord kunnen geven.
Maar ik ben van één ding zeker, ze zijn stapelgek op mij. Ik zal op hen moeten wachten en dan zullen we allemaal samen gelukkig zijn voor eeuwig en altijd, xxx

 


Bonjour à tous, je m'appelle Aude et je suis la petite soeur de Lore*.
Une grossesse après ce qui est arrivé à ma soeur n'a pas été chose facile pour Maman et Papa.
Bien sûr c'était du bonheur, mais un bonheur teinté de beaucoup de tristesse et de souvenirs.
Gérer tous ces sentiments et arriver à trouver le juste équilibre n'a pas été évident, mais Maman et Papa y sont parvenus, je leur ai donné la force de retrouver le sourire, d'organiser leur vie positivement, de refaire des projets d'avenir, mais voilà, le 21 juin 2012, le jour de l'anniversaire de mon papa, c'est le dernier jour où ma maman m'a senti bouger dans son ventre ....
Inquiets, ils ont été faire faire une écho et ils ont du entendre que mon coeur avait cessé de battre.
Leur monde s'écroule à nouveau, mais pourquoi, mais comment est-ce arrivé???
Pendant la grossesse, en bougeant, un noeud s'est formé dans mon cordon ombilical et en grandissant, ce noeud s'est resserré de plus en plus jusqu'à ce qu'il ne laisse plus rien passer.
Plus d'oxygène pour le cerveau, plus rien .... et c'est ainsi que je suis morte dans le ventre de ma maman le 21 juin, à deux semaines du bonheur total pour eux.
Comment est-ce possible, pourquoi cela leur arrive-t-il encore une fois, ... personne ne saura leur répondre.
Mais je suis sure d'une chose, ils m'adorent et je les attendrai et alors nous serons pour toujours heureux, et ensemble pour l'éternité. xxx

 
Back to top